یادداشتی از مریم مجد که به تازگی از زندان اوین آزاد شده است، برای پگاه آهنگرانی......................
پگــــــــــــاه!!!میشنوی؟
پگاه:چــــــــــــی؟!نمیشنوم!
من:دریچه سلول من بسته است! تو میشنوی؟! ....
پگاه: آره مریم!بگو! خوبی؟ هواخوری رفتی؟!
من: آره من خوبم! خسته شدم!28 روز شده اینجام! تو چندمین روزت شده؟!
پگاه: چهارمین روزه!میریم بیرون!
من 15 روزه ام!تو چقدر؟
من: پگاه ! منه بیچاره، یه ماه است قرار بازداشتم! میگن تمدید میخوان کنن :((((
پگاه: نه بابا! میری خونه من مطمئنم!صدای تلویزیونو بلند کنم، توام بشنوی؟سریال داره!مریم ورزش کنیم، ح
وصلمون سر نمیره!
یه ماه ام تموم شدو الان 3 شبه خونه ام!توام این هفته 15 روزت تموم میشه!من که تولدم تکو تنها اونجا بودمو درو دیوار سلول انفرادی واسم جشن گرفتن!امیدوارم تو 2 مرداد خونه باشی عزیزم!مهنازم که امروز برگردوندن اونجا!!! پگاه من نیستم، هوای آبجی مهی منو داشته باشیا! شما دوتا الان اونجایید! :(((( پگاه!دیـــــــــــــونه جون! دلم واست تنگ شده!دلم واسه سرفه هامون که همو خبر میکردیم، حرف میزدیم حوصله امون سر نره، تنگ شده!دلم واسه اون دریچه زیر که خودمونو بهش میچسبوندیم تا صدا همو بشنویم تنگ شده!پگاه!مهنازو که بردن،تو اون روزای آخرو سخت بازجویی!تو اومدی، بهم روحیه میدادی!تو هواخوریا، با اون تیکه چوبا....پگاه، منتظرتم!کال آف دیوتی، یادت نره
امید امید امید
ReplyDeleteسبز سبز تا اخر