جدایی اخراجی ها از الی......

اگر از من بپرسید که باشعورترین و فهیم ترین تماشاگران سینمای ایران چه افرادی هستند، قطعاً پاسخم تماشاچیان «اخراجی ها» خواهد بود. بنظر من آدمهایی که به لوده بازی و دلقک نمایی و چرت و پرتهای اکبر عبدی و شریفی نیا و ارژنگ امیرفضلی و امین حیایی می خندند، بسیار باشعورتر و بافرهنگ تر از آنهایی هستند که می روند «جدایی نا...در از سیمین» و وقتی شهاب حسینی از روی بدبختی و فشار زندگی سرش را می کوبد به در، از ته دل قهقهه می زنند. یا آنهایی که «اینجا بدون من» می بینند و وقتی هق هق فاطمه معتمد آریا که از درماندگی و بیچارگی نفسش بالا نمی آید را می شنوند، از خنده ریسه می روند. یا آنهایی که می نشینند پای «دربارهء الی» و در اوج آن هم استرس و عصبانیت مانی حقیقی که می خواهد دست روی گلشیفته فراهانی بلند کند و در میان ناسزاهایش دو سه بار کلمهء گه را بکار می برد، یکهو خندهء مستانه سر می دهند.

آنهایی که می روند و به هر دلیلی «اخراجی ها» می بینند، می دانند که چه چیزی می خواهند. آنها رفته اند تا در ازای هزینه ای که کرده اند به حماقت آدمهایی بخندند که هدفشان هم به رخ کشیدن حماقتشان و خنداندن مردم است. سگشان شرف دارد به آنهایی که هنوز فرق درماندگی و بدبختی و فلاکت را با لودگی نمی دانند.